• Stanisław Maria Tytus Siedlecki

    ur. 1869 - zm. 1955

    (wł.) Stanisław Siedlecki, ksiądz katolicki i rektor kościoła klasztornego bernardynek w Łowiczu, następnie przywódca ruchu mariawickiego, a po ekskomunice Związku Mariawitów organizator parafii mariawickiej w Łowiczu i jej pierwszy proboszcz, po rozłamie mariawityzmu w 1935 r. opowiedział się za apb. Kowalskim i jeszcze w tym samym roku otrzymał sakrę biskupią swojego zgromadzenia.

    Stanisław Siedlecki w latach 1894-97 był wikariuszem w parafii Kołbiel.

    Fot. - Stanisław Maria Tytus Siedlecki, autor nieznany

  • Nuta Dunir

    ur. 1860 prawdopodobnie w Radoszycach - zm. 1926 w Kołbieli

    (wł. Natan Neta ha-Kohen Donar) sławny w swoich czasach chasydzki uczony i rabin wspólnoty żydowskiej w Kołbieli, znakomity kabalista mający szerokie kontakty wśród wspólnot chasydzkich na całym świecie, autor wielu dzieł mi. „Derech Emunach” czy „Maim Rabimi” wielokrotnie wznawianych i cytowanych do dziś.

    Nuta Dunir był rabinem Kołbieli w latach 1894-1926. W prowadzonej przez niego szkole kształciło się wielu uczniów z poważnych żydowskich rodzin z całego Mazowsza.


    Fot. - Nuta Dunir - rabin Kołbieli, fot. Archiwum Miasta St. Warszawy

  • Kazimierz Wincenty Iranek-Osmecki

    ur. 05.09.1897 w Pstrągowej (pow. strzyżowski) - zm. 22.05.1984 w Londynie

    pułkownik dypl. Piechoty, żołnierz Armii Krajowej ps. "Antoni", cichociemny, w wojsku od 1916 r. najpierw w 1 Pułku Legionów Polskich, następnie w grupie ppłk. Lisa-Kuli jako jego adiutant potem w sztabie 19 Dywizji Piechoty. Od 1931 r. jako wykładowca w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W kampanii wrześniowej pełnił służbę w Sztabie Naczelnego Wodza, przez Rumunię i Francję trafił do Wielkiej Brytanii. Jako członek ZWZ a potem AK co najmniej dwukrotnie podróżował jako emisariusz między Londynem a Warszawą, w 1944 był szefem oddziału II informacyjno-wywiadowczego KG, wziął udział w Powstaniu Warszawskim i został wyznaczony wraz z ppłk. Zygmuntem Dobrowolskim do podpisania aktu kapitulacji. Więziony w Oflagu Colditz. Po wojnie emigrował do Londynu gdzie działał w różnych organizacjach zrzeszających żołnierzy AK, wielokrotnie odznaczany.

    Kazimierz Iranek-Osmecki był emisariuszem zrzuconym do kraju w ramach operacji Stock. Pomnik upamiętniający częściowo nieudany zrzut stoi nieopodal miejsca rzeczywistego lądowania spadochroniarzy we wsi Karpiska.

    Fot. - Kazimierz Iranek-Osmecki, fot. www.info-pc.home.pl

  • Witold Strumpf

    ur.18.05.1905 w Warszawie - zm. 01.1945 w Gross-Rosen (ob. Rogoźnica)

    polski inżynier chemik, absolwent Politechniki Warszawskiej, wcześniej ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej walczący jako łącznik Legii Akademickiej. W 1939 r. nie został zmobilizowany, ale przedostał się przez Rumunię do Francji i tam otrzymał przydział jako instruktor w polskim obozie szkoleniowym w Coëtquidan w stopniu kaprala podchorążego. Po ewakuacji obozu do Wielkiej Brytanii był dowódcą patrolu rozpoznawczego 1 Brygady Strzelców i przeszedł szkolenie w szkole wywiadu. Od sierpnia 1942 r. w oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza w stopniu porucznika. Zrzucony do kraju objął stanowisko zastępcy szefa Wydziału Legalizacji w sztabie Komendy Głównej AK. Wziął udział w powstaniu warszawskim od 27 sierpnia jako kwatermistrz w sztabie Podobwodu Śródmieście Południowe. Po powstaniu przedostał się do Częstochowy gdzie zajął się odtwarzaniem Wydziału Legalizacji KG AK, od października w stopniu kapitana. Aresztowany w grudniu 1944 r. ostatecznie trafił do obozu koncentracyjnego w Gross-Rozen gdzie zachorował na tyfus i gdzie został zastrzelony w styczniu 1945 r. w czasie ewakuacji. Wielokrotnie odznaczany, wymieniony jako jeden ze stu dziesięciu poległych cichociemnych na tablicy pamiątkowej w kościele św. Jacka w Warszawie.

    ppor. Witold Strumpf pseud. „Sud” był dowódcą grupy skoczków zrzuconych do kraju w ramach operacji „Stock” w nocy z 12 na 13 marca 1943 r. W ciągu następnego miesiąca był jeszcze na miejscu zrzutu dwukrotnie. Pomnik upamiętniający częściowo nieudany zrzut stoi nieopodal miejsca rzeczywistego lądowania spadochroniarzy we wsi Karpiska.

    Fot. - Witold Strumpf, www.myheritage.pl

  • Czesław Rossiński

    ur. 02.08.1907 w Buzułuku (Rosja) - zm. 12.04.1945 w Lublinie

    inżynier-leśnik, żołnierz Wojska Polskiego, podporucznik piechoty, oficer Armii Krajowej, cichociemny. Jako nastolatek w 1920 roku wrócił z rodziną do Polski i po ukończeniu Wydziału Rolno-Leśnego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu pracował jako leśnik. We kampanii wrześniowej walczył w batalionie KOP „Orany” przeciwko Armii Czerwonej. Internowany na Litwie uciekł i przedostał się do Francji gdzie mi. odbywał szkolenie w Szkole Podchorążych Camp de Coëtquidan. W czerwcu 1940 r. ewakuowany do Wielkiej Brytanii z przydziałem najpierw w 1 Brygadzie Strzelców, a następnie w 16 Brygadzie Pancernej, jako instruktor jazdy. Po odbyciu szkolenia w dywersji zrzucony do kraju od kwietnia 1943 r. walczył w strukturach AK Okręgu Lublin, jako szef Kedywu Insp. Radzyń Podlaski, jako dowódca grupy dywersyjnej Obwodu Lublin-Miasto, a od maja 1944 r. dowódca oddziału „Jemioły – Kozła” przemianowanego potem na 3 pluton 8 Pułku Piechoty. Uczestnik wielu udanych akcji sabotażowych i likwidacyjnych odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za szczególne męstwo. Po przejściu frontu nadal w konspiracji, jako dowódca 8 Pułku bierze udział w zebraniach oddziału i w akcjach dywersyjnych przeciwko władzom komunistycznym. Aresztowany w kwietniu 1945 r. i oskarżony o przygotowywanie zamachu na Bolesława Bieruta i Edwarda Osóbkę-Morawskiego został rozstrzelany w więzieniu wraz z kilkoma innymi członkami swojego oddziału. Wymieniony, jako jeden ze stu dziesięciu poległych cichociemnych na tablicy pamiątkowej w kościele św. Jacka w Warszawie.

    ppor. Czesław Rossiński psełd. "Kozioł" był członkiem grupy skoczków zrzuconych do kraju w ramach operacji „Stock” w nocy z 12 na 13 marca 1943 r. Pomnik upamiętniający częściowo nieudany zrzut stoi nieopodal miejsca rzeczywistego lądowania spadochroniarzy we wsi Karpiska.

    Fot. - Czesław Rossiński, Narodowe Archiwum Cyfrowe

  • Jan Wilhelm Hörl

    ur. 28.05.1921 w Sulejówku - zm.07.05.1943 w Warszawie

    oficer Armii Krajowej, podporucznik broni pancernej, cichociemny, syn pułk. Wilhelma Hörla, uczeń warszawskiego liceum im. Tadeusza Reytana. W 1939 r. przedostał się przez Węgry do Francji gdzie przeszedł szkolenie w obozie wojskowym w Sérignan. Po kapitulacji Francji ewakuowany do Wielkiej Brytanii wraz z 10 Brygadą Kawalerii Pancernej, później przydzielony do 2 batalionu 16 Brygady Czołgów. Po szkoleniu w dywersji przerzucony do Polski z przydziałem do Okregu Lublin AK. Aresztowany w Warszawie pod koniec kwietnia 1943 r. , więziony na Pawiaku i po kilkunastu dniach rozstrzelany w ruinach warszawskiego getta. Wymieniony, jako jeden ze stu dziesięciu poległych cichociemnych na tablicy pamiątkowej w kościele św. Jacka w Warszawie.

    ppor. Jan Hörl pseud. „Frog” był członkiem grupy skoczków zrzuconych do kraju w ramach operacji „Stock” w nocy z 12 na 13 marca 1943 r. Pomnik upamiętniający częściowo nieudany zrzut stoi nieopodal miejsca rzeczywistego lądowania spadochroniarzy we wsi Karpiska.

    Fot. - Jan Wilhelm Hörl w W.Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944